muzische leerlijn

Vanuit het KaHo kregen we de opdracht om eens te kijken hoe het gesteld is met de muzische leerlijn.
Ondertussen heb ik al enkele dingen opgevangen waaruit blijkt dat het muzisch proces nog niet helemaal volledig is.

Eerst en vooral nemen alle leerkrachten bijlessen als muzo leerkracht. Deze bijlessen gebeuren tijdens de schooluren en terwijl ze dat doen worden ze vervangen door muzo leerkrachten.
Het valt wel op dat de lagere klassen ( 1ste leerjaar en kleuters) veel muzisch aanbod krijgen. Schrijfdans, zich op allerhande manieren uitdrukken, poppenkasten,...
Wat zeker ook positief is, zijn de jarigen. Dan mogen ze met zen allen in het midden van de speelplaats staan en wordt er gezongen voor hen.

Helaas verwatert het een beetje naarmate de kinderen ouder worden. Dan wordt vooral de handleiding gevolgd. Op zich niks mis mee natuurlijk. De handleiding Mikado kent zeker zijn voordelen. Maar misschien kan het korps zich in de toekomst eens samenzetten en zelf enkele initiatieven bedenken.
Het moet wel gezegd worden dat mijn school een school in opbouw is. Voorheen was het een school dat dergelijke initiatieven weerde. Langzaam aan herleeft de school en zie ik het gunstig naar de toekomst toe!

Poppenkast

Tijdens de afgelopen stage kreeg ik de opdracht om een poppenkast in elkaar te steken.

Gepakt met poppenkast en poppen speelden ik en juf Lu (kleuterjuf)het verhaal over Jasper, Tim en konijn. Er was een heel stoute man die het bos wilde omhakken om daarop fabrieken en dergelijke te plaatsen. Gelukkige waren onze helden bereid om daar een stokje voor te steken!



Jasper en Tim

 De kinderen waren verlekkerd op dit verhaal. Het was niet altijd even makkelijk om in te spelen op de reacties van de kinderen. Maar het was zeker een ervaring die ik meermaals wil herhalen!

Mijn 'fans'

BOEM PATS

Afgelopen vakantie ben ik met enkele vrienden rondgetrokken door Corsica.
Ik herinner me nog steeds 14 juli. Voor de Fransen is dit hun nationale feestdag. Natuurlijk kan zo'n feestelijke dag niet zomaar voorbij gaan. De avond was voorzien van een lichtspektakel. Langs alle kanten kwam er vuurwerk. Het was enorm mooi om zien dat alle mensen van de terrasjes kwamen en spontaan de straat in beslag namen.

Iedereen begon te dansen en te feesten. Dat noem ik nog eens een muzische pet opzetten. Met hun lokale dansen sleurden ze iedereen mee in het feest.
Maar het mooiste waren misschien wel de professionele dansers.
Het was een soort remix van dans en lichtspektakel. Woorden kwamen me, en nu nog steeds, terkort om dit fenomeen te beschrijven. Nooit eerder voelde ik zo een verbondenheid.
Helaas hadden we op die moment geen camera mee om dit vast te leggen.

Frits en Freddy

Frits (Peter Van den Begin) en Freddy (Tom Van Dyck) zijn twee amateuristische afzetters die ,vermomd als bijbelverkopers, steenrijke mensen proberen geld uit hun zakken te slaan. Wanneer ze aankloppen bij Carlo Mus (Wim Opbrouck) zijn ze met hun amateurisme aan het verkeerde adres. De politie houdt Mus in de gaten voor enkele witwaspraktijken.
Helaas voor de broers is Mus in het bezit van enkele bodyguards. Wanneer Mus hen opzoekt en hun auto laat opblazen is het hek van de dam.

F & F zijn, op het minst gezegd, in hun gat gebeten en zinnen op wraak. De goeie oude truc: kidnappen en losgeld vragen wordt ook hier gebruikt. Wat volgt is een kat en mus spel tussen de personages.

De charme moet niet uit het verhaal komen, maar des te meer uit het feit dat er continu dialect wordt gesproken. Dit draagt zeker bij aan de charme van de personages. Bij momenten moest ik terug denken aan die fantastische serie Matroesjka's, waaruit zowat iedereen uit afstamt. Maar de hoogvlieger was voor mij toch Wim Opbrouck ( hij deed me denken aan Alles kan beter, Rute 98).
Nog voor ik de film zag, zag ik een fragment in de zevende dag waarin de producer aanhaalde dat de film gesponserd werd door zijn eigen zakgeld. Al bij al vind ik het nog goed gedaan. 
De film blinkt niet uit in sterke omgevingen maar moet het vooral hebben van absurde situaties en gelijkaardige dialogen. Op zich is hier niks mis mee maar kan het zich daardoor moeilijk onderscheiden van een oké-film en een waw-film.

Voor de Vlaamse kijker is deze film best genietbaar. De beste Vlaamse acteurs zijn aanwezig en daarvoor alleen al moet je hem zien. Alleen vraag ik me af welke meerwaarde Erika Van Tielen heeft toegevoegd?
Oja tuurlijk, zij was de reden waarom ik gaan kijken ben! Damn, weer laten leiden door vrouwelijk schoon...



voor de liefhebbers ook nog eens rute 98

Creastage Dworp

De creastage in Dworp zou een 4 -daags muzisch hoogtepunt worden.
Een periode waarin we alles wat we tot nu geleerd hebben, zouden omvormen tot een zelfgemaakte opera, workshops voor kinderen en nog veel meer.
Om het gemakkelijk te maken ga ik deze 4 dagen eens overlopen.

Dinsdag stond in het teken van opera. De bedoeling was om een eigen opera in elkaar te boksen.
Alle goeie ideeën komen voort vanuit een brainstorm dus daar begonnen we dan ook meteen mee.
Verrassend genoeg kwam daar vrij snel onze verhaallijn uit voort: het zou een aangepaste versie van het verhaal van de minotaurus worden.
De rollen werden verdeeld onder: Menchu, Karen, Eveline, Lieselot, Stefaan en ikzelf.
Het verhaal werd een paar keer geoefend en voorzien van een klankje zodat we vrij snel klaar waren met onze eerste versie. Later zal dit nog geferfectioneerd worden.
hieronder toon ik alvast het eindresultaat



Als afsluiter werd er nog een nachtelijke wandeling gemaakt waarbij er tijd werd gemaakt om nog enkele boeiende gesprekken te voeren.

Woensdag was er de mogelijkheid om de opera op het grote podium te oefenen. Er stond allerlei media en materiaal ter beschikking om het stuk een professionele glans te geven.
Daarnaast moest er ook gezorgd worden voor workshops die konden dienen om de lokale jeugd muzisch te voorzien. Deze workshops werden bedacht door 3 groepen van elk 6 studenten.
Uiteindelijk kwamen we terecht bij: maskers maken, spreekkoren en bewegingsexpressie.



De minotaurus en de witte stier

Naarmate de zon zakte kwam de grote voorstelling steeds dichterbij. We waren ondertussen voorzien van attributen en dergelijke.

Iedereen was enorm enthousiast om zichzelf in de kijker te spelen en dat viel me toch wel op. Er werden verschillende pluimen uitgedeeld en dat deed iedereen toch wel stralen. Deze avond was, al had ik het niet op voorhand verwacht, een van de hoogtepunten van deze 4-daagse.

Op donderdag konden we de leerlingen van 4, 5 en 6 van de plaatselijke school verwachten.
Spelbreker van dienst waren de weergoden. Al vanaf het begin van onze aankomst verpesten ze het beetje. Gelukkig waren de kinderen zeer enthousiast en haastten we ons naar binnen waar we meteen konden starten met de grote groep in 3 te delen. We werkten namelijk met een doorschuisysteem. Onze workshop bestond dus uit maskers maken. Met wat gezellige en inspirende muziek op de achtergrond vlogen de minuten voorbij.
Ondertussen had ik al enkele bijzondere exemplaren gespot. De fantasie van een kind is eindeloos dit was daar nog maar eens een voorbeeld van.
Ondertussen was het tijd geworden om de batterijen op te laden met een stevige maaltijd.
Daarna was het tijd voor de kinderen om zelf een 'opera' in elkaar te steken.
Blijkbaar lag de maaltijd nog een beetje zwaar op de maag want de sessie kende een trage start. Uiteindelijk kwam de groep met een leuk verhaal op de proppen en werd het tijd om dit in te oefenen.

De grote groep kwam terug samen en de 3 'opera's ' werden opgevoerd. ik moet toegeven, er waren enkele pareltjes bij.
Ondanks het vele plezier kwam er toch een einde aan al dit muzisch genot. De kinderen vertrokken met een goed gevoel richting school en wij konden daarna nog even napraten.

Als avondactiviteit stond een film gepland. Niet meteen mijn eerste keus maar ik konden hem best nog smaken...

Maar hét grote vuurwerk moest in de avond nog volgen. Alle dames zagen er weer piekfijn uit en waren allen klaar om er een mooie avond van te maken. De afloop laat zich raden: een avond vol plezier en ook één van onze laatste samen.





'Stijldans'












Is het nu al gedaan? NEEEEE



Vrijdag kan je dan weer omschrijven van de ontnuchtering. Nee, niet van de sapjes maar wel van het gedacht dat alles erop zat. Zijn we nu al vrijdag? Helaas wel. Als laatste opdracht mochten we onze eigen muzische groei aan elkaar voorstellen.

Vaststelling: we zijn met zen allen toch wat meer muzisch geworden !

Muzobox

Toon je eigen muzische groei op een muzische manier...

ik vertrok vanuit een doos (box) en plaatste hierin enkele trappen, deuren en een kleine kamer.
De kleine kamer stelt mijn vroegere visie voor. Deze is een zeer enge kijk op muzo, voor zover die vroeger bestond. Je stapt binnen in deze kamer en merkt meteen dat er weinig ruimte is, ruimte voor jezelf maar ook voor invloeden van buitenaf. Alles staat hier in het teken van voorkauwen en namaken.

hop hop ik ga de trap op

De afgelopen 3 jaar is die enge visie stilaan gesmolten als sneeuw voor de zon. Ik heb geleerd dat er meerdere trappen of wegen te bewandelen zijn om tot een product te komen. Kies je een bepaalde trap dan is het nog steeds niet zeker wat er achter de deur schuilt.
Dit zal voor iedereen verschillen.
Daarnaast kan je ook verschillende trappen combineren: drama met muziek bijvoorbeeld.

Ik kan en durf niet stellen dat mijn muzisch proces is voltooid. Ik  sta momenteel op het punt dat ik besef wat muzo inhoud maar het nog moeilijk vind om dat over te brengen op de kinderen.
Laat ik me dat maar als volgend doel voorop stellen?

Muzodag N°2

Als er een eerste dag is, is er ook een tweede.
Na het betwistbare succes van de opera waren we weer op post
aan de deuren van het KaHo.

Op een nuchtere maag werd ons allereerst 'vertellen op muziek' voorgeschoteld. Op voorhand wist ik niet goed wat te verwachten. Uiteindelijk moest je een verhaal vertellen met enkelen geluidseffecten op de achtergrond. Je kan zelf voor deze effecten zorgen of je kan het voor jou laten doen.

Carbon Negro y los siete Joselus

Tegenwoordig krijg je bij elk voorleesboek een cd waarop het verhaal voor jou wordt verteld.

Uiteraard is het leuker als je alles zelf doet. Daarom kozen Joselu, Stefaan en ik om zelf een sprookje te schrijven.

Het werd een ijzersterke parodie met verwijzingen naar andere bekende sprookjes: Sneeuwkooltje en de 7 Joselu's.



afgewerkte versie



prototype



Daarna mochten we maskers maken. In het atelier van mevrouw Ivens kregen we verschillend materiaal om onze maskers verder te bewerken. Meer valt hier eigenlijk niet over te vertellen.



het 'trapje'

Als afsluiter van onze workshops kregen we veelbelovende theatraal acteren voor de kiezen.

De titel werd een beetje fout gekozen omdat het weinig te maken had met acteren. In plaats daarvan leerde Carlos ons een soort... eum... nja ik weet niet goed wat het was. Het was een soort van bewegen op muziek, laat ik het daar op houden. Ik had graag wat meer acteerwerk gedaan i.p.v dit bewegen.

'Al good things come to an end' en dat geldt ook voor deze workshops....

Muzo, ik zie je terug in Dworp

Semiramide

Met veel toeters en bellen werd deze avant première aangekondigd. De mannen hadden hun strakste pak aangetrokken en de dames lieten zich van hun meest elegante kant bewonderen. Deze momenten werden uiteraard vereeuwigd. Voor velen was dit de allereerste opera. We kregen dan ook het genoegen om een werk van Rossini te bezichtigen. Deze man heeft tal van opera's gemaakt,sommigen meer komisch, anderen dan weer dramatisch.
Maar, waar gaat het stuk Semiramide over?

Wel, het is een typisch drama waarin er zoveel gebeurt dat je eigenlijk niet goed beseft waar er eigenlijk aan de hand is. Wat volgt is een poging om het verhaal kort te schetsen.
De man en zoon van koningin Semiramide zijn dood. In opvolging van de troon moet de koningin trouwen met de rare Assur, hij die verantwoordelijk is voor de dood van de koningin en prins.
Zoals dat gaat in een drama loopt niet alles zoals verwacht. Semiramide wil niet trouwen met Assur maar met Versace.
Uiteraard vindt Assur dit niet oké en besluit dan maar om de tent op zijn kop te zetten.

Persoonlijk was ik wel te vinden voor een opera.De muziek klonk bombastisch en overweldigend. Toen het podium zich langzaam prijs gaf Het verhaal kwam nogal traag op gang en dat bleek wel de rode draad van deze voorstelling. Alles werd zo vertraagd dat ik het zelf saai durf te noemen.
Dit stuk duurde, afgerond, 4 uur... Na een uur of 2 had ik wel gehad.
Het leek wel alsof steeds weer dezelfde muziek terugkwam, dat er steeds hetzelfde werd gezegd,...

Al bij al ben ik een ervaring rijker maar ik kan dit niet aanraden voor iedereen. Ben je liefhebber van klassieke muziek en opera's? Ja, dan is Semiramide echt wel iets voor jou.
Ben je, zoals ik, geen liefhebber van dit alles? Nee, laat deze voorstelling aan je voorbij gaan.

Muzodag N°1

Muzodagen draaien rond zichzelf muzisch uitleven (duuuuh!). Wat houdt dit eigenlijk in, muzisch uitleven?
Wat volgt zijn enkele workshops die bijdragen tot dit uitleven.
Allereerst was er het ontdekken van de stem en stemgebruik. Een boeiende workshop met een link naar het operabezoek de dag erna. Je kent het vast wel, je praat de hele dag door en op het einde merk je: ik heb geen stem meer... Dit zijn signalen die erop duiden dat je een verkeerd stemgebruik hebt. Via enkele ademhalingstips kan je dit probleem uitschakelen. Met de theoretische uitleg was ik zeker mee. Praktisch.... daar merkte ik toch enkele complicaties. Het leek moeilijker dan gedacht om op je ademhaling te letten. Als je je stemgebruik wil verbeteren is dit zeker een werk van lange duur.
Maar er was natuurlijk nog steeds die link naar de opera. Wat bleek? We mochten een stukje uit een opera zingen!
Dit was dé kans om mezelf vocaal te bewijzen! Heb ik indruk gemaakt? Waarschijnlijk niet.... Maar leuk was het zeker...

Met opgewarmde stem trokken we naar de tweede workshop, bewegen op muziek. Dit werd niet wat ik er van verwacht had... Meerdere malen kreeg ik een déjà-vu gevoel. We zongen, luisterden en daar moesten we allerlei bewegingen op verzinnen. Helaas hebben we dit vorige jaar praktisch iedere les gedaan. Vernieuwing was het niet maar daardoor niet minder muzisch.

Na een stevige hap was het tijd om de benen los te gooien en mijn skills als danser ten toon te stellen. Stijldansen... Dat is dus dansen met stijl. Als er één ding is wat ik niet kan, dan is het dansen met stijl!
Meestal ziet dat er gewoon niet uit. Maar alle gekheid op een stokje: ik heb het er nog redelijk van afgebracht!